Του Χρήστου Γαρέφη
Μαζί με την καραντίνα ξεκινάνε ξανά να βγαίνουν για τρέξιμο περισσότεροι. Σε μία πρόσφατη εκδήλωση του ΤΕΦΦΑ Θεσσαλονίκης παρουσιάστηκαν κάποιες έρευνες και μία είχε αποτελέσματα που για κάποιους ήταν έκπληξη. Ο Χρήστος Γαρέφης παίρνει αφορμή από την έρευνα και δίνει τη δική του πρόταση που είναι βασισμένη σε επιστημονικά δεδομένα και στη βιωματική του εμπειρία από όλα αυτά τα χρόνια. Συγκεκριμένα η πρότασή του είναι η εξής:
Ένας αριθμός – ποσοστό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση, όχι όμως και κατάπληξη γιατί το περίμενα, είναι το γεγονός ότι το 55%-60% των δρομέων τρέχουν μόνοι τους και με δικό τους πρόγραμμα. Ο αθλητισμός, η προπόνηση, οι αγώνες, το τρέξιμο και ειδικά ο μαραθώνιος δεσμεύουν και απαιτούν από τον οργανισμό μας εντελώς ξεκάθαρη σχέση δικαιώματος. Και όταν γράφουμε δικαίωμα στη δοκιμασία ή στην προπόνηση εννοούμε γνωστό στόχο και ανάλογη κατανομή δυνάμεων μέσα στον χρόνο που θα χρειαστεί ο καθένας να τελειώσει οποιαδήποτε απόσταση. Για να το κάνει με ασφάλεια και υγεία πρέπει να γνωρίζει τον απλό συνδυασμό του σωματικού του βάρους, της νευρομυϊκής του κατάστασης, και της αερόβιας ικανότητας του σε σχέση με τη ταχύτητα που δικαιούται να τρέχει για να μη τραυματιστεί.
Εύκολα μπορούμε όλοι να διαβάσουμε, εάν ερευνήσουμε, ότι στα 11km/ώρα ταχύτητα ή αλλιώς 5min 30 sec το χιλιόμετρο όλοι διπλασιάζουμε το βάρος μας σε κάθε διασκελισμό, ο οποίος επίκεντρο έχει τον γαστροκνήμιο μυ και τον αχίλλειο τένοντα. Όπως καταλαβαίνετε η επιβάρυνση για κάθε επιλεγόμενη αύξηση ταχύτητας 1 περίπου km/ώρα επιβαρύνει επιπρόσθετα με αριθμητική πρόοδο στο 15%. Χωρίς να ασχοληθούμε με πολλούς αριθμούς, υπολογισμούς, λόγια και θεωρίες, πρέπει όλοι να έχουμε έναν προπονητή για να μας καθοδηγεί. Πολλές φορές μερικοί «ηρωικοί» τερματισμοί μαραθωνίου έχουν προκαλέσει αναμικτα συναισθήματα στο κόσμο. Η αλήθεια είναι ότι όλοι όσοι τερμάτισαν έρποντας ή εξαιρετικά δύσκολα, απλώς έκαναν λάθος στη κατανομή των δυνάμεων τους ξεπερνώντας το δικαίωμα που είχαν.
Ειλικρινά ανήκω στη κατηγορία εκείνων των προπονητών που πιστεύουν ότι αυτοί οι τερματισμοί , αντί να εμπνέουν και να συγκινούν , πρέπει να γίνουν το παράδειγμα προς αποφυγή. Την ορθή πορεία θα σου δείξουν οι προπονητές που γνωρίζουν. Οφείλουμε να τονίσουμε ότι ο αθλητισμός και οι αγώνες είναι μια διαδικασία εξαιρετικά πολύπλοκη. Ειναι η μόνη κατάσταση στη ζωή μας που είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε καθαρό μυαλό ακόμη και σε κόκκινες- πορφυρές ζώνες καρδιακών παλμών. Αδιαφιλονίκητα επομένως ορίζουμε την αθλητική παιδεία- γνώση- νοημοσύνη ως κατεξοχήν δύσκολες καταστάσεις για τις οποίες όλοι μας πρέπει να απευθυνθούμε στους ειδικούς.
Όλοι οι ομιλητές φορούσαμε μάσκα ακολουθώντας το πρωτοκόλλο. Θεωρώ πως η μάσκα προστατεύει. Μπορεί να είναι υπερβολική όταν οδηγείς μόνος ή όταν τρέχεις. Αυτό όμως είναι προσωπικη απόφαση του καθενός. Ανήκω στη κατηγορία των ανθρώπων που πιστεύει πως ο κορονοϊός είναι πολύ επικίνδυνος. Επομένως παίρνω τα μέτρα μου σκεπτόμενος περισσότερο το κοινωνικό σύνολο παρά τον εαυτό μου. Και κάτι ακόμη: Επειδή όλοι γνωρίζουμε πως οι επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι κατά 90% ζούμε με υποσυνείδητο νου και 10% με συνειδητό, η μάσκα κάνει καλά τη δουλειά της γιατί μας επαναφέρει το πρόβλημα στο μυαλό μας και προσέχουμε διαρκώς.
