του Λευθέρη Πλακίδα
Ο γνωστός σεφ και μαραθωνοδρόμος έχει τρέξει σε κάθε γωνιά του πλανήτη, αλλά στη γενέτειρά του βιώνει πάντα μια μοναδική εμπειρία.
Στην αυθεντική διαδρομή συμμετέχει από το μακρινό 2009 και έχει τερματίσει σε πολλούς μαραθωνίους. Από τη μέρα που καθιερώθηκε ο Ημιμαραθώνιος έχει τρέξει σε όλες τις διοργανώσεις και έχει απολαύσει την αίσθηση της πόλης χωρίς αυτοκίνητα.
«Αυτό το συναίσθημα, να τρέχεις και να ακούς μόνο τις ανάσες των άλλων αθλητών, τα ρυθμικά βήματα στην άσφαλτο και σε κάποια σημεία τις φωνές μικρών παιδιών που έχουν έρθει να δουν τους γονείς τους, είναι απίθανο.
Κάθε φορά όταν τρέχω στον Ημιμαραθώνιο της Αθήνας, σκέφτομαι πόσο τυχεροί είμαστε όλοι που το ζούμε αυτό. Οι δρομείς και οι θεατές. Μία πόλη χωρίς αυτοκίνητα. Σε διαδρομές που τις άλλες μέρες δεν αντέχεις να τις διαβείς με το θόρυβο των αυτοκινήτων και των μηχανών, αλλά και όλη τη βαβούρα της πόλης».
Αγωνιστική διάθεση
«Έχω τρέξει όλες τις εκδοχές των διαδρομών που έχει προτείνει ο Ημιμαραθώνιος όλα αυτά τα χρόνια. Ανυπομονώ και για τη νέα. Δεν έχει το δέος του Καλλιμάρμαρου, αλλά κάθε τερματισμός σε συγκινεί. Θα μπω στο φετινό αγώνα χωρίς να έχω στόχο κάποιο συγκεκριμένο χρόνο. Βρίσκομαι σε μία φάση που έχω πετύχει τους περισσότερους αγωνιστικούς στόχους μου και πλέον μπαίνω και απολαμβάνω τη διαδρομή.
Με τη βοήθεια του προπονητή μου, του Δημήτρη Τζεφαλή, που με έχει οδηγήσει στις περισσότερες διακρίσεις, κάνω ένα πρόγραμμα που με κρατά σε καλή κατάσταση και μπορώ να διαχειριστώ και τις εντάσεις που έχει μία διαδρομή με απαιτήσεις, όπως είναι ο Ημιμαραθώνιος της Αθήνας».
Θεατές
«Τρέχοντας στο εξωτερικό σε μεγάλους διεθνείς μαραθωνίους, απόλαυσα αυτό το μοναδικό προνόμιο: να διανύω ολόκληρες γειτονιές με χιλιάδες ανθρώπους θεατές να επευφημούν όλους τους συμμετέχοντες. Μα όλους…
Στην Αμερική είναι σύνηθες φαινόμενο να συμβαίνει, και όχι μόνο για όσους τερματίζουν σε τρεις ή τέσσερις ώρες, αλλά και για τους πιο αργούς. Στην Αθήνα λόγω της ώρας έχει λιγότερο κόσμο το πρωί, αλλά σταδιακά μαζεύεται περισσότερος κόσμος.
Στο Μαραθώνιο το Νοέμβριο είναι σαφώς πιο εντυπωσιακά, γιατί όσοι τερματίζουμε κάτω από τις τέσσερις ώρες, τρέχουμε σε γεμάτους από θεατές δρόμους από την αρχή του αγώνα. Θα γίνει και στον Ημιμαραθώνιο κάτι ανάλογο τα επόμενα χρόνια. Όσο αυξάνονται οι συμμετοχές και μπαίνει κόσμος στο δρομικό κίνημα, τόσο θα αυξάνονται και οι θεατές».
Δρομικό κίνημα
«Είναι εντυπωσιακό πόσο έχει αλλάξει ο χάρτης στην Ελλάδα με τους δρομείς. Εγώ ξεκίνησα το 2007, πριν ακόμη καθιερωθεί όλη αυτή η τάση για συμμετοχή σε αγώνες. Θυμάμαι σε κάποιες περιπτώσεις τρέχαμε 150-200 άτομα. Σήμερα, ο αντίστοιχος αριθμός είναι κάποιες χιλιάδες. Ο εξοπλισμός είναι εξελιγμένος, έχει παπούτσια που σε ωθούν για ατομικό ρεκόρ. Αλλά και η διατροφή έχει αλλάξει πολύ».
Διατροφή
«Για μένα που είναι και το επάγγελμα μου όλα αυτά τα χρόνια, πρεσβεύω ότι πρέπει, όποιοι γυμνάζονται σταθερά, να τρώνε όσα πρέπει. Χωρίς περιορισμό σε είδος. Αλλά να χρησιμοποιούν σωστά στο καθημερινό τους διατροφικό πρόγραμμα όλα όσα χρειάζονται για να έχουν ενέργεια, ώστε να βγάζουν προπονήσεις και ό,τι άλλο κάνουν κάθε μέρα».
Αφιερωμένος φέτος ο τερματισμός
«Φέτος, ο τερματισμός μου είναι αφιερωμένος στον έναν και μοναδικό προπονητή μου τον Δημήτρη Τζεφαλή που τόσα χρόνια με βοηθάει με τον τρόπο του και το φοβερό προπονητικό του πρόγραμμα να διατηρούμαι σε φόρμα και να απολαμβάνω ακόμα πιο πολύ αυτό που αγαπώ – δηλαδή το τρέξιμο».
